Alleen thuis zijn.
Dat een hond niet graag alleen thuis is, is logisch. Een hond is van nature een sociaal dier dat van oorsprong in groepen leeft. Ze zitten daarbij niet op elkaars lip, maar zijn zich wel degelijk bewust van de aanwezigheid roedelgenoten.
Toch zullen ze als huisgenoot van de mens wel eens alleen thuis moeten blijven. Gelukkig kan de hond met behulp van training leren dat hij het alleen zijn accepteert als een "normaal" onderdeel van zijn leven.
Het is belangrijk dat het van pup af aan wordt geleerd. Pups leren makkelijk en zeker als er begonnen wordt met hele kleine momentjes dan kan er met beloningsbrokjes heel snel iets worden bereikt.
Als de pup zijn moeder en nestgenoten verlaat, dan kan het niet anders of hij voelt zich alleen en wat onwennig. Natuurlijk knuffelen de nieuwe huisgenoten hem de hele dag, maar als het tijd wordt om te gaan slapen laten ook de mensen hem alleen. Er zullen pups zijn die na een dag vol emotie en drukte als een blok in slaap vallen, maar de meeste pup zetten het op een gillen. Onvoorstelbaar zoveel geluid een jonge hond kan produceren.
Vroeger werd er gezegd "laat maar gillen hij wordt vanzelf moe" niet alleen bij honden ook bij baby's werd gezegd dat ze daar "sterke longen van kregen." Gelukkig zijn de tijden veranderd en wordt er rekening gehouden met de angst en de emotie van het jonge grut. Zet zijn slaapplaats de eerste paar nachten zo dat er iets geroepen kan worden, zo dat de pup weet dat er iemand in de buurt is.
Bij kleine rassen ging bij ons de bench mee naar boven.
1ste nacht naast het bed. 2de en 3de nacht op de overloop, 4 en 5de nacht in de gang onderaan de trap dus nog steeds op stem afstand. Daarna konden we de bench neerzetten waar we wilden.
Overdag stond de bench beneden altijd open en binnen bereik van de pup. Het duurde dan ook niet lang of het werd de vaste plaats om even een dut te doen, een kluif op te eten en het werd de schatkamer van alle speeltjes.
Moesten we boodschappen doen, naar een receptie of een paar uur op visite, dan was dat geen enkel probleem. Bench dicht een knabbel voor de eerste minuten en de pup ging lekker slapen.
Moeilijker wordt het als er geen bench is en een pup los in de kamer achter blijft. Dan gaat het er niet alleen meer om of hij stil is, maar willen we ook nog weten wat hij uitspookt.
Het alleen blijven wordt stapje voor stapje opgebouwd. Even naar de keuken en snel weer terug, daarna gaat u naar een ander vertrek, maar de deur blijft nog open en u bent binnen een paar tellen weer terug in de kamer. Dan blijft u steeds langer uit het zicht van de hond en uiteindelijk doet u de deur achter u dicht.
Dit moet u steeds verder opbouwen tot de pup het heel normaal vindt om even alleen te zijn.
Gaat u de eerste keer echt de deur uit, maak er dan geen voorstelling van en leg niet de nadruk op uw vertrek. Geef een speeltje -bijvoorbeeld een lekker gevulde kong waar hij even zoet mee zal zijn- en maak er verder geen woorden aan vuil maar vertrek.
Kijk de eerste keer door het raam wat er gebeurt en kom weer naar binnen als hij nog braaf is en geef hem even een aai of knuffel. Doe dit 3 keer per dag.
De volgende stap is koffie drinken bij de buren. Luister of u iets hoort en blijf steeds iets langer weg. Zo leert uw hond dat alleen zijn niet erg is en dat is goed voor het zelfvertrouwen voor baas en hond.
Tips:
• Geef uw hond speelgoed dat speciaal bedoeld is om de hond zich in zijn eentje te laten vermaken. Bijv. een Kong of een Activity ball. Deze speeltjes kunt u vullen met lekkers, zodat uw hond zich niet hoeft te vervelen. Door zich te concentreren op het bemachtigen van het lekkers heeft hij ook minder "de tijd" om zich druk te maken over het feit dat hij alleen is!
• Wanneer uw hond al zenuwachtig wordt als hij denkt dat u straks weggaat (bijv. wanneer u uw sleutels pakt, uw jas aan doet etc.) doe dan regelmatig alsof u weggaat zonder het echt te doen. Trek uw jas aan en even later weer uit. Pak regelmatig uw sleutels op, loop naar de voordeur en kom weer terug. Door dit regelmatig te doen, leert u uw hond om minder gevoelig op dit soort signalen te reageren. Besteed geen aandacht aan het gedrag van uw hond tijdens dit soort oefeningen.
• Maak van uw vertrek én van uw thuiskomst geen "drama". Hoe meer u zelf uitstraalt dat het volkomen normaal is om weg te gaan en weer terug te komen, hoe sneller uw hond dit ook zal accepteren! Het slechtste dat u kunt doen is uw hond troostend toespreken als u weggaat. U bevestigt daarmee immers dat het heel erg is voor hem!
• Straf uw hond nooit wanneer u als u thuiskomt vernielingen of het resultaat van onzindelijkheid aantreft.
De hond kan uw straf achteraf niet in verband brengen met wat hij heeft aangericht, maar zal de straf koppelen aan het feit dat u thuiskomt en dat hij op zijn kop krijgt omdat hij u wil begroeten!
Veel eigenaren denken dat hun hond wel degelijk weet dat hij "fout" is geweest, maar dit is niet het geval! Het feit dat hij mogelijk "kruiperig" doet wanneer u thuiskomt, is een uiting van onzekerheid en het proberen te vermijden van straf door zich onderdanig te gedragen. Waarvóór hij (mogelijk) gestraft zal worden is de hond echter niet duidelijk! Bedenk bovendien dat vernielen of onzindelijkheid niet gebeuren om u te pesten, maar dat het uitingen zijn van een hoge mate van stress of een signaal van verlatingsangst.
Diverse bronnen